HASAN GÜLLÜPUNAR / YAZAR
Elbette temayülün olumlu yüzü önemliydi.
Geçenlerde eski başbakan Prof. Dr. Necmettin Erbakan’ın ölüm yıldönümü idi. Bu vesile ile sosyal medya ortamlarında birçok görsel paylaşıldı. Paylaşılan fotoğraflardan biri dikkatimi çekti. Tam olarak tarihine ulaşamamakla birlikte 1970’li yıllarda bir miting fotoğrafı. Oldukça kalabalık. Ancak dikkat çeken ayrıntı, fotoğraftakilerin hepsinin erkek olmasıydı. Sonra başka fotoğraflara baktım; Demirel’in, Ecevit’in, Erbakan’ın. Hepsinde erkeklerin hınca hınç doldurduğu meydanlar görüntülenirken, ülkenin yaklaşık olarak yarısını oluşturan kadın seçmenleri hiç göremedim. Onlar sahnelerde yoktu.
Gelelim temayüle. Edindiğimiz bilgilere göre yüzde 84 oranında bir katılım gerçekleşmiş. Bunun oldukça iyi bir katılım durumu olduğunu söyleyebilirim. Daha da önemlisi ilçelerden, beldelerdendolmuşlarla onlarca insan Gümüşhane’ye taşındı. Bu insanların önemli bir kesimi kadındı. Temayülün yapıldığı salona baktığımızda adeta bir düğün salonu gibi vatandaşlar erkekli kadınlı oy kullanıp 2015 Milletvekili Genel Seçimlerinde partilerinin adaylarını belirleme heyecanını yaşıyorlardı. Bu, demokrasimiz ve halkımızın siyasete katılımı açısından yüksek bir enerjiye sahip olduğumuzun açık bir göstergesi. Yukarda belirtmiş olduğum erkek egemen yapıyla kıyasladığımızda,geçtiğimiz yıllarda siyaset adına çok güzel bir dönüşüm yaşadığımızı görüyoruz.
Bu güzellikleri yaşarken işin bir de diğer yüzü var. Bu yüz,ülkemizin demokrasisi açısından insanı biraz karamsarlığa sevk ediyor. Çünkü basında medyada yazılan çizilenden tutunda sıradan bir vatandaşın söylediklerine kadar ülkedeki genel hakim kanıya göre bu tarz yoklamaların çok da etkisinin olmadığı inancı. Her şeyin merkezden belirlendiği algısı. Siyasal partilerimiz yaptıkları temayül ve kamuoyu araştırmalarının aday belirlemede önemli olduğunu söylese de; kamuoyundaki yaygın kanaat, merkezde güçlü bir lobisi olanın temayül ve araştırmalarda teveccüh almasa bile aday gösterilebileceği şeklindedir.
Bu durum, sahip olduğumuz demokrasi kültürünün tabandan yukarı doğru akışı canlı tutmadığı, lider ve merkez ağırlıklı siyaseti egemen kıldığı bir yapıyı pekiştiriyor. Oysa, sadece delegeler değil bir partinin bütün üyelerinin oy kullandığı temayüller yapılmalı ve buradan çıkan sonuçlar ufak oynamalar da olsa geçerlilik kazanmalıdır. Böylece siyasal partilerimiz üye kaydı yaparken daha temkinli davranabilirler. Sırf daha fazla üyemiz olsun diye herkesi kaydetmek yerine, o partinin siyasal duruşuna uygun, orada sahip olduğu dünya görüşü ölçüsünde demokratik bir bakış açısıyla mücadele edebilecek insanları parti üyesi yaparlar. Dolayısıyla neredeyse hepimizin şikayetçi olduğu “kirli siyaset” algısının değişmesine katkı sağlamış olabiliriz. Çünkü daha kabul görmüş, geçmişi daha temiz, toplumsal ve mesleki rolleri bakımından öne çıkan başarılarıyla anılan şahıslar toplumun desteğine mazhar olabilirler. Seçmenler merkezimiz gösterdi, partimizin adayı diye istemedikleri bir adaya oy vermek zorunda kalmazlar.
Yakın tarihimize baktığımızda taban hareketli siyasetçiler üreten son ekol Milli Görüş oldu. Maalesef bugün baktığımızda ülkemizde hangi siyasal partilerimiz olursa olsun enerji ve heyecan yaratabilecek yeni yüzleri çıkarma konusunda son derece zayıf görünüyorlar. Zaman ilerliyor. Mevcutlar yaşlanıyor. Ancak ülkenin gündeminde yer edinebilecek yeni siyasi yüzler konusunda ciddi kaygılar var. Çağın allayıp pulladığı, üzerleri maskeli, topluma söyleyecek sözü olmayan, refahın artırılmasına katkı sunabilecek nitelikten uzak, toplumundan, değerlerinden, ülkesi adına duygusal yoğunluktan yoksun ve teknoloji kölesi nesiller siyasete hazırlanıyor. Çünkü taban artık siyaset üretmiyor. Bu nedenle çok geç olmadan AK Partili, MHP’li, CHP’li, HDP’li ve diğer bütün seçmenler hangi düzeyde olursa olsun gittiği bütün sandıklara sahip çıkmalı.
