Eski Adana- Yeni Adana

                                                     Eski Adana ve Yeni Adana
            Eskiden Adanamızın bir güzelliği vardı. İnsanları gerçekten duygularıyla yaşar hisleriyle hareket ederdi. Kızdığı zaman gözü hiçbir şeyi makam me mevkiyi görmez yakıp geçerdi. Ama sevdiği zaman sonuna kadar mücadele eder sevdiğini almadan bu dünyadan ayrılmayı bir zül sayardı. Şimdi ise o delikanlılar, harbi adamlar yıllar öncesinde kaldı, 20. y.yılda kaldılar bir nevi geçmiş zan kipine hapsedilir. Belki o günleri yaşayan şimdi huzurevilerine hapsedilen yaşlı teyzelerimiz amcalarımıza sorsak 60'lı 70'li yılları bizlere kitaplar dolusu yaşanmışlıklarını anlatırlar.
       
             Peki ne olduda onlar oralara hapsedildiler, neden bizler vurdumduymaz olduk, nasıl bu hale geldik? Kişisel çıkarlar uğruna mı, yoksa maddi imkanlarımız mı elvermi yanımızda bir oda veremeyecek kadar küçük evlere mi  taşındık, yoksa eş seçiminde mi hata yaptık yoksa biz mi insanlığımızı kaybettik. Korkarım ki tüm ihtimaller geçerli. Yani hem ihmalkarız hem vurdumduymazız, çünkü umursamıyoruz aman evinden uzak olsun da nerede kalırsa kalsın diyoruz. Maaşı bile olsa benden uzak dursun mantığıyla hareket ediyoruz.
          
              Artık şu avrupa yani batı hayranlığını da bitirmek lazım kendi öz benliğimize dönmeliyiz o özverli o çalışkan geniş alie yapısına. İnşallah gerçekleşir ve huzurevleri sayılarımız huzurevlerine hapsettiğimiz insanlarınmıozın sayısı azalır ümidiyle.