HTTP://06CEDMUHO.BLOGSPOT.COM.TR

http://tr.wikipedia.org/wiki/Eski_Osmanl%C4%B1_topraklar%C4%B1nda_%C5%9Fu_an_bulunan_devletler_listesi:

Eski Osmanlı topraklarında şu an bulunan devletler listesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Osmanlı hakimiyeti ve himayesi altında kalmış ülkeler (kısaca Osmanlı coğrafyası) ve Osmanlı'ya bağlı kalma süreleri aşağıda belirtilmiştir.

Konu başlıkları

  [gizle] 

• 1 Doğrudan Osmanlı Devleti'ne bağlı toprakların listesi
  • 1.1 Balkanlar
  • 1.2 Kafkasya
  • 1.3 Ortadoğu
  • 1.4 Afrika
• 2 Diğer
  • 2.1 Himaye Bölgeleri
    • 2.1.1 Doğu Avrupa
      • 2.1.1.1 Lehistan Krallığı
      • 2.1.1.2 Eski Altınordu Hanlıkları
      • 2.1.1.3 Haraç veren devletler
    • 2.1.2 Asya
      • 2.1.2.1 Orta ve Güneydoğu Asya
      • 2.1.2.2 Arabistan içleri ve Umman
    • 2.1.3 Afrika
      • 2.1.3.1 Fas Sultanlığı
      • 2.1.3.2 Merkezi Afrika ve Sahra Çölü
      • 2.1.3.3 Doğu Afrika
  • 2.2 Hilafeten bağlı yerler
  • 2.3 Osmanlı donanmasının ve ordusunun değişik sürelerde bulunduğu ülkeler
  • 2.4 Osmanlı donanmasının ve ordusunun bazı bölgelerini değişik sürelerde elinde tuttuğu ülkeler
• 3 Osmanlı yayılma sahası ile ilgili kitaplar
• 4 Kaynakça

Doğrudan Osmanlı Devleti'ne bağlı toprakların listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Balkanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bayrak	Devlet	Dönemi	Toplam Süre	O dönemki adı
	Türkiye (ardılı olan devlet) [1][2][3][4][5][6][7][8][9].	1299/1516-1922 [10]	406/623 yıl	Anadolu Eyaleti[11]Karaman Eyaleti,Sivas Vilayeti vs.
	Bulgaristan	1363[12]-1878/1908/1913	515/545 yıl/	Sofya Vilayeti, Tuna Vilayeti, Doğu Rumeli Vilayeti
	Makedonya	1371-1913	542 yıl	Manastır Vilayeti
	Yunanistan	1393/1456/1460[13]1830[14][15] /1913	370/437/520 yıl	Mora-Teselya
	Sırbistan	1459-1878[16]/1913	419 yıl	Belgrad Paşalığı, Niş Eyaleti
	Karadağ	1479-1878	399 yıl	Karadağ Kazası, İşkodra Vilayeti, Yenipazar Sancağı
	Bosna-Hersek	1463-1878/1908	415/445 yıl	Bosna Eyaleti[17][18],Hersek Eyaleti[19]
	Hırvatistan	1540-1687	147 yıl	Bosna Eyaleti, Kanije Vilayeti
	Kosova (de facto)	1389-1913[20]	524 yıl	Kosova Vilayeti
	Romanya	1394/1538/1541-1878	484/340/337 yıl	Eflak Voyvodalığı, Boğdan Voyvodalığı, Erdel Voyvodalığı
	Moldova	1538-1812	274 yıl	Besarabya
	Ukrayna	1478-1774	296 yıl	Kırım Hanlığı, Podolya, Kazak Hatmanlığı, Özi Vilayeti
	Macaristan	1526-1686/1718	160/192 yıl	Budin Paşalığı, Kanije Vilayeti, Eğri Vilayeti, Temeşvar Vilayeti
	Slovakya	1663-1685	22 yıl	Uyvar Vilayeti, Orta Macar Krallığı
	Voyvodina (Özerk bölge)	1526-1718	192 yıl	Temeşvar Vilayeti
	Arnavutluk	1468-1913	445 yıl	İşkodra Vilayeti, Kosova Vilayeti, Yanya Vilayeti

Kafkasya[değiştir | kaynağı değiştir]

	Devlet	Dönemi	Toplam Süre	O dönemki adı
	Gürcistan	1480-1829/1878/1918	349/398 yıl/1 yıl	Çıldır Eyaleti, Abhaz Memleketi, Açıkbaş Hanlığı
	Ermenistan	1553-1555, 1578-1605, 1724-1736	41 yıl	Revan Vilayeti
	Azerbaycan	1578-1604, 1724-1736,	26 yıl	Şirvan
	Rusya (Kafkasya)	1475-1829, 1918	355 yıl	Dağıstan, Kabartay [21]

Ortadoğu[değiştir | kaynağı değiştir]

	Devlet	Dönemi	Toplam Süre	O dönemki adı
	Irak	1514-1918	404 yıl	Musul, Bağdat, Basra
	Suriye	1516-1918	402 yıl	Halep Vilayeti, Şam Vilayeti
	Ürdün	1516-1918	402 yıl	Şam Vilayeti
	İsrail	1516-1918	402 yıl	Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı
	Lübnan	1516-1918	402 yıl	Cebel-i Lübnan Mutasarrıflığı
	Filistin	1516-1917	401 yıl	Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı
	Kuveyt	1538-1899/1913	361/375 yıl	Kuveyt Kazası, Basra Vilayeti
	Suudi Arabistan	1517-1803/1811-1919	393 yıl	Mekke Şerifliği, Al-Ahsâ Vilayeti, Necit Kazası
	Katar	1871-1913	42 yıl	Katar Kazası
	Bahreyn	1534-1559, 1830-1861	56 yıl	Bahreyn Emirliği
	Yemen	1538-1635/1869-1918	146 yıl	Yemen Vilayeti
	Umman [22]	1551-1552/1581-1588	8 yıl	Maskat
	Batı İran	1585-1603/1635-1639/1724-1730/1915-1917/1918	28 yıl	Azerbaycan/Luristan/Irak-ı Acem
	KKTC (de facto)	1571-1878/1914	307/343 yıl	Kıbrıs
	Kıbrıs Cumhuriyeti	1571-1878/1914	307/343 yıl	Kıbrıs

Afrika[değiştir | kaynağı değiştir]

	Devlet	Dönemi	Toplam Süre	O dönemki adı
	Mısır	1517-1882/1914/1923[23]	365/397 yıl	Mısır
	Libya	1551-1912	361 yıl	Trablusgarp-Bingazi-Fizan
	Cezayir	1517-1830, 1885-1911	313/339 yıl	Cezayir, Fizan Kazası
	Tunus	1512-1535/1574-1881	307/330 yıl	Tunus
	Sudan	1517-1882/1914/1923[24]	365/397 yıl	Nübye, Darfur, Kordofan, Bahr-ül Gazel
	Eritre	1555-1885	330 yıl	Habeş Eyaleti
	Cibuti	1555-1884	329 yıl	Habeş Eyaleti
	Somali	1554-1885	361 yıl	Habeş eyaleti/Zeyla Kazası
	Fas[25] [26] [27] [28]	1554, 1576-1578	3 yıl	Fas Sultanlığı
	Doğu Fas	1517-1830	313 yıl	Cezayir Paşalığı
	Doğu Etyopya [29]	1874-1882	8 yıl	Harar Emirliği
	Nijer [30] [31]	1875-1906	31 yıl	Fizan Sancağı/Kavar Kazası
	Çad [32] [33]	1875-1912	37 yıl	Fizan Sancağı/Reşade Kazası
	Kenya [34] [35] [36] [37]	1584-1589	5 yıl	Mombasa
	Uganda [38]	1872-1882	10 yıl	Hatt-ı Üstüva Vilayeti

Diğer[değiştir | kaynağı değiştir]

Himaye Bölgeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğu Avrupa[değiştir | kaynağı değiştir]

Lehistan Krallığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Lehistan-Litvanya Birliği Bayrağı

Osmanlı Devleti, Doğu Avrupa'da 1576 yılında Lehistan krallığını himaye altına alarak, nüfuzunu Belarus, kuzey Ukrayna, Letonya, Litvanya, Estonyatopraklarına kadar genişletmiş ve Baltık Denizi'ne kadar uzanmıştır ^[39]. Sokullu Mehmet Paşa Fransız Valois hanedanı mensubu Henryk II Walezy'nin taç giymek üzere Fransa'ya kaçmasının ardından Polonya'da çıkan veraset kavgalarına müdahale etmiş ve o dönem Osmanlı Devleti'ne bağlı olan Erdel'in voyvodası Stefan Báthory'yi "Lehistan Kralı" olarak seçtirmiştir. Adıgeçenin hükümdarlığının son yıllarına doğru Osmanlı nüfuzu zayıflamış, 1586'da tahta geçen Zygmunt III Vasa döneminde tamamen kaybolmuştur.

Eski Altınordu Hanlıkları[değiştir | kaynağı değiştir]

Çeşitli tarihlerde Kazan Hanlığı ^[40] (1521-1531, 1533-1546, 1546-1551), Kasım Hanlığı (1486-1512)^[41] Nogay Hanlığı (1548-1711) ^[42], Astrahan Hanlığı(1532-1549) ve Başkırdistan Hanlığı (1656-1738) ^[43] Osmanlı himayesine girmişti.

Haraç veren devletler[değiştir | kaynağı değiştir]

Avusturya (1533-1606) ve Venedik (1517-1699) Osmanlı Devleti'ne, Rusya (1480-1677) ve Polonya (Lehistan) ise Osmanlı Devleti'ne bağlı konumdaki Kırım Hanlığı'na vergi veren (Haraçgüzar) devletler olmuşlardır.Ayrıca Amerika Birleşik Devletleri 5 Eylül 1795 imzalanan ABD-Osmanlı Sözleşmesi ile Osmanlı'ya vergi ödemiştir.Fransa'da Osmanlı Devleti'ne haraç veren devletler arasında olmuştur.

Asya[değiştir | kaynağı değiştir]

Orta ve Güneydoğu Asya[değiştir | kaynağı değiştir]

Osmanlı Devleti 16.yy'dan itibaren önce İran'a sonra Rusya'ya karşı Orta Asya'da bulunan Türk Hanlıklarıyla ilişkiye girmiş, Orta Asya'daki bu hanlıklar özellikle 19.yy'da kendilerine yönelik Rus ve Çin tehdidine karşı Osmanlı Devletine tabiiyet arzetmişlerdi (Buhara ve Kaşgar Hanlıkları gibi). Bunun dışında Güneydoğu Asya'da Açe Sultanlığı önce Portekiz daha sonra Hollanda tehdidine karşı Osmanlı tarafından himaye edilmişti. Ayrıca yine Orta Asya'da Rus tehdidine karşı, Güneydoğu Asya'da da sömürgeci Batı devletlerine karşı farklı zamanlarda çeşitli hanlıklar ve sultanlıklar Osmanlıyla işbirliğine girmiş ve tabiiyet arzetmişlerdi.

Arabistan içleri ve Umman[değiştir | kaynağı değiştir]

Arabistan içleri, yerli hânedânlar ve bunların başında bulunan şeyh veya emîr denilen mahalli idareciler tarafından idare ediliyordu. Arabistan'ın batı kesimini Cidde'de oturan Osmanlı beylerbeyisi ve doğu kesimini de Bağdad veya Basra beylerbeyisi ve bir zamanlar da Lahsâ beylerbeyisi idare ediyordu. Bunlar, yerli emir ve şeyhleri sadece koordine etmekteydiler. Mekke ve Hicaz'ın tümü ise, tamamen Hâşimîler neslinden gelen ve Şerîf denilen idareciler tarafından yönetiliyordu. Umman'da ve Basra Körfezi'nde ise gücünü 16. yy'ın sonundan itibaren itibaren Portekize kaptırmıştır. Katar ve Bahreyn de ise, 1871'de Katar emirinin daveti üzerine Katar'a Osmanlı askeri yerleşmiş ve El Sani ailesi Osmanlı kaymakamı olarak görev yapmaya başlamıştır. Fakat Osmanlı himayasi hem pek etkili olmamış, hem de kısa sürmüştür. 19yy'da hem Mısır hem Osmanlı kuvvetlerinin Arabistan içlerine yaptıkları seferlerle buradaki yerel yönetimlere son verilmiştir.

Afrika[değiştir | kaynağı değiştir]

Fas Sultanlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Afrika'da Fas Sultanlığı ilk kez 1553 yılında himaye altına alınmıştır. Dost Vattasiler'in devrik kralı Abou Hassoun'un yardım desteğini yanıtsız bırakmayan Cezayir Valisi Salih Paşa o yılFes kentine girerek adıgeçeni tahta çıkarmıştır. Ancak 1554 Eylül'ünde Saadi lideri Muhammad al-Şeyh Fez kentini geri almıştır. Böylece Fas'taki Osmanlı himayesi bir yıl sürebilmiştir.

1576 yılında ise bu defa Saadilerden Abdülmelik, Fas Kralı yeğeni Muahmmed al-Mütevekkil'i devirmek ve tahta geçmek için Osmanlılardan yardım istemiş, hatta Osmanlıların Tunus'u fethiyle sonuçlanan sefere (1574) de katılmıştır. 1576 yılında tekrar Fez'e giren Osmanlı ordusu al-Mütevekkil'i devirerek Abdülmelik'i tahta çıkarmıştır. Böylece Fas tekrar Osmanlı himayesine girmiştir.

Devrik Sultan al-Mütevekkil Portekizlileri yardıma çağırınca, Portekiz Kralı Sevastiao ile al-Mütevekkil'in bir yanda, Osmanlı ordusunun desteklediği Abdülmelik'in diğer yanda çarpıştığı Vadiyüsseyil Muharebesi meydana gelmiştir. (4 Ağustos 1578) Savaş neticesinde üç kral da maktul düşmüş, Portekiz ordusu iki yıl sonra İspanya egemenliğine düşecek kadar (1580) örselenmiş, Portekiz Donanması Tanca açıklarında Osmanlılarca imha edilmiş, Osmanlı yanlısı Ahmed al-Mansur tahta çıkmıştır. Osmanlılar, geride devre dışı kalmış, hatta egemenliğini kaybetmiş bir Portekiz ile Cezayir için tehdit arzetmeyen ve Osmanlı'ya eğilimli bir Fas sultanı bırakarak Fas topraklarından çekilmişlerdir. Bu bağlamda Fas üzerindeki Osmanlı himayesi 1553-54 ve 1576-78 olmak üzere toplam üç yıl sürmüştür.

Portekiz tehdidinden ve iç karışıklıklardan kurtularak istikrara kavuşan Fas Sultanlığı bugünkü Moritanya, Senegal, Gambiya'yı fethetmiş, 1591'de Songhay İmparatorluğu'nu yıkarak bugünkü Nijer, Mali ve Burkina Faso topraklarını ele geçirmiştir. Ancak bu fetihler Osmanlı himayesi döneminde gerçekleşmediği gibi, XVII. Yüzyılda Osmanlı Devleti'nin Cezayir üzerindeki hükümranlığı da zayıflamaya başlamıştır.

Merkezi Afrika ve Sahra Çölü[değiştir | kaynağı değiştir]

1552 yılında Cezayir Valisi Salih Reis ilk kez Sahra Çölü'ne yürüyerek Ouargla ve Touggourt kentlerini zaptetmiştir ^[44]. 1554 yılında ise Fizan bölgesi Trablusgarp Eyaletine katılmıştır. Turgut Reis'in valiliği sırasında Çad ve Nijer topraklarıyla Nijerya ve Kamerun'un kuzeyine egemen olan Kanem-Bornu Devleti elçi göndererek Osmanlı Devleti'nin metbuluğunu tanıdığını beyan ederek, Sahra-Trablusgarp kervan yolunun eskisi gibi kendilerine açık olmasını talep etti. Bu şekilde ilk Osmanlı-Bornu ilişkileri kurulmuştur. 1555 yılında bir anlaşma da imzalandı. Bu, bir ticaret anlaşması ve dostluk ittifakı niteliği de taşıdı. 1574 yılında Sultan III. Murat zamanında da Kanem Bornu’dan bir elçi heyeti İstanbul’a geldi. Osmanlı Devleti, Kanem Bornu’dan Mekke ve Medine’ye giden Hac ve Ticaret yolunun güvenliğini sağlamayı taahhüt emiş, buna karşılık Kanem Bornu, Kuzey Sudan’dan gelen ve Büyük Sahra yolu ile Kuzey Afrika’daki Osmanlı limanlarına ulaşan altın yolunun güvenliğini sağlamıştır. Stratejik amaçlı bu ittifak, Amerika’nın keşfinden sonra Avrupa’ya çok miktarda gelen kıymetli madenler karşısında Osmanlı devletinin altın ihtiyacını güvenlik altına alma kaygısından kaynaklanmıştır. Öte yandan, Batı Afrika’da etkili olan Portekiz, Büyük Sahra’dan geçen altın yolunu Fas’ın da yardımı ile Atlas Okyanusu’na kaydırma çabasındaydı ^[45]. 1580'de Bornu Sultanı İdris Alaoma Osmanlı Devleti'ne yeniden elçi göndererek tâbi olduğunu yinelemiş ve bu sefer ateşli silah gönderilmesi talebinde bulunmuştur. Dönemin padişahı III. Murad bugün Nijerya'da yeralan Bornu'nun başkenti Ngazargamu'ya 200 kişilik bir elçilik ve silahtar heyetiyle birlikte talep edilen silahları göndermiş ve bu şekilde ateşli silahlar tarihe ilk kez Sahra'ya girmiştir ^[46]. Bu talebin yerine getirilmesiyle Sultan Alaoma XIX. yüzyılın sonuna kadar bölgede tek egemen devlet olacak sultanlığının sınırlarını genişletmiş, Sahra ticaret yollarını da güvenlik altına alarak ülkesini refaha kavuşturmuştur.

Daha sonra, Avusturya (1593-1606), Lehistan (1620-21) ve İran savaşları (1578-90, 1603-12, 1615-18, 1623-39), Celali isyanları, ayrıca Trablusgarp Vilayetinin merkez denetiminden uzaklaşması sonucunda iç sorunlarla da boğuşan Osmanlı Devleti'nin bölgeyle ilişkisi kesilmiştir. Osmanlı Devleti, bölgedeki hukukunu Fransız sömürgeciliği Batı Afrika'ya yayılırken bölgedeki Müslüman krallık ve sultanlıkların, ve bu arada Bornu'nun, yardım talebi üzerine hatırlamıştır. Ancak 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı'nın ardından ordusu iyice örselenmiş olan Osmanlı Devleti, diplomatik girişimlerle sonuç almaya çalışmış, ancak bölgenin tedricen Fransız işgaline girmesini engelleyememiştir.

Doğu Afrika[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğu Afrika'da ise 16.yy'ın başlarından itibaren bölgede bulunan çok sayıda küçük sultanlık Osmanlı Devletinden Portekiz tehlikesine karşı yardım almaya başlamış ve Osmanlı Devleti 1585-1586 yılları arasında Somali'den Maputo'ya (Mozambik'e) kadar olan bölgede denetimi elinde bulundursa da 1589'dan itibaren üstünlüğü Portekizlilere kaptırmıştır.

Orta Afrika'da ise 19.yy'ın 2.yarısından itibaren Uganda'da Hattı-İstiva Eyaleti kurulmuş, devletin nüfuz alanı, bu eyaletin çevresinde bulunan yerli hanedanlarla yapılan himaye antlaşmalarıyla, bugünkü Kongo, Orta Afrika Cumhuriyeti, Ruanda ile Burundi'ye kadar genişlemiştir. Ancak özellikle Uganda çevresindeki hanedanlar sık sık taraf değiştirmekte; bazen Avrupa tarafında olurlarken, bazen Osmanlı tarafına geçmekteydiler.

Hilafeten bağlı yerler[değiştir | kaynağı değiştir]

Hindistan Müslümanları (Pakistan, Hindistan ve Bangladeş)^[47], Sri Lanka ^[48] , Maldiv Adaları ^[49] , Afganistan, Singapur ^[50], Malezya ^[51] Endonezya ^[52], Komor Adaları, Kenya ^[53], Tanzanya^[53], Mozambik ^[53], Güney Afrika Cumhuriyeti ^[54], Batı Türkistan Hanlıkları (Hive, Buhara ve Hokand Hanlıkları) ^[55], Doğu Türkistan ^[56] [57]

Osmanlı donanmasının ve ordusunun değişik sürelerde bulunduğu ülkeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Fransa ^[58], İspanya ^[59], Portekiz ^[59], İtalya ^[60], Malta ^[61], İngiltere ^[62], Monako ^[63], Hollanda, Belçika, İsveç ^[64], Norveç ^[64], İzlanda ^[65], İrlanda ^[66], Cebelitarık, Danimarka ^[64], Hindistan^[67], Pakistan ^[68], Almanya ^[69], Liechtenstein, Çek Cumhuriyeti ^[69], Avusturya ^[70], İsviçre, Grönland, Kanada ^[71], Endonezya, Sri Lanka

Osmanlı donanmasının ve ordusunun bazı bölgelerini değişik sürelerde elinde tuttuğu ülkeler[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiltere ^[72], İspanya ^[59], İtalya, İzlanda ^[73], Portekiz ^[59]

Osmanlı yayılma sahası ile ilgili kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Ahmed Akdündüz, Bilinmeyen Osmanlı, İstanbul 1999,
• Ahmet Kavas, Geçmişten Günümüze Afrika, İstanbul 2005,
• Ahmet Kavas, Osmanlı-Afrika İlişkileri, TASAM Yayınları, İstanbul 2006,
• Hatice Uğur, Osmanlı Afrikası'nda Bir Sultanlık: Zengibar, İstanbul: Küre Yayınları, 2005. Bağlantı
• Türkiye Gazetesi Osmanlı İmparatorluğu Ansiklopedisi
• 1970 Hayat Ansiklopedisi
• Erhan Afyoncu Sorularla Osmanlı İmparatorluğu
• İlber Ortaylı Osmanlılar
• Ahmet Kavas'ın eserlerinden;
  • Osmanlı Devleti’nin Afrika Kıtasında Hakimiyeti ve Nüfuzu”, Yeni Türkiye Dergisi Osmanlı Özel Sayısı, I, 421-430 (2000). Aynı makalenin İngilizce tercümesi. “The Dominance and Influence of the Ottoman Empire on the African Continent”, The Great Ottoman, Turkish Civilisation, Ankara 2000, I, s.248-258.
  • “Osmanlı Devleti’nin Müslüman Harar Emirliğiyle Münasebetleri ve Hrıstiyan Habeşistan (Etiyopya) İmparatorluğu İle Yakınlaşmasına Etkisi”, Pax Ottomana Studies in Memoriam Prof. Dr. Nejat GÖYÜNÇ, Sota-Yeni Türkiye Yayınları, Haarlem-Ankara 2001, s.443-464.
  • “Büyük Sahra’da Gat Kazasının Kurulması ve Osmanlı Tevarik Münasebetleri”, İslam Araştırmaları Dergisi, 3, 171-196 (1999).
  • “Osmanlı-Tîbû Münasebetleri: Büyük Sahra’da Reşâde (Çad) ve Kavar (Nijer) Kazalarının Kurulması”, İslam Araştırmaları Dergisi, 4, 69-104 (2000).
  • “Fransa’nın Kuzey ve Bati Afrika’da Uyguladığı İslam Siyaseti: Sultan Reşad’ın Yayınladığı Cihad Çağrısının Reddi Meselesi”, Dini Araştırmalar, 6, 23-50 (Nisan 2000).
  • “Afrika’nın Sömürgeleştirilmesi Öncesinde Rabih b. Fazlullah’ın Kurduğu Son Biladu’s-Sudan Devleti ve Fransa’yla Mücadelesi”, Osmanlı Araştırmaları, XX, 9-35, (2000).
  • “Doğu Afrika Sahilinde Osmanlı Hakimiyeti: Kuzey Somali’de Zeyla İskelesinin Konumu (1265-1334/1849-1916), İslam Araştırmaları Dergisi, sayı: 5, 2001, s.109-134.
  • “Türk Akademik Araştırmalarında Fakir Bir Alan: Osmanlı Afrikası”, Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi (Talid), Cilt:1, Sayı: 2, 2003, Bilim ve Sanat Vakfı Türkiye Araştırmaları Merkezi, İstanbul, s.513-528.
  • “Osmanlı Devleti’nin Kuzey Afrika’da Yerli Halkla Münasebetleri”, Osmanlı Dünyasında Bilim ve Eğitim Milletlerarası Kongresi, İstanbul, 12-15 Nisan 1999.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

1. ^ Lozan Antlaşması tam metni
2. ^ "Sevr ve Lozan Antlaşmalarının Başlıca İktisadi Hükümlerinin Karşılaştırılması, M. Murat BASKICI, Mülkiye Dergisi-Cilt:XXVIII-Sayı:242-s.124". Erişim tarihi: 8 Eylül 2009.
3. ^ Donald Quataert (2005). "The Ottoman Empire, 1700-1922". Cambridge University Press. ss. s. 3. ISBN 978-0-521-83910-5.
4. ^ Noah Feldman (2008). "The fall and rise of the Islamic state". Princeton University Press. ss. s. 88. ISBN 978-0-691-12045-4.
5. ^ Donald Quataert, Miners and the state in the Ottoman Empire: the Zonguldak coalfield, 1822-1920, Berghahn Books, 2006, ISBN 978-1-84545-133-2, p. 3.
6. ^ Donald Quataert, The Ottoman Empire, 1700-1922, Cambridge University Press, 2005 ISBN 978-0-521-83910-5, p. 3.
7. ^ Noah Feldman, The fall and rise of the Islamic state, Princeton University Press, 2008, ISBN 978-0-691-12045-4, p. 88.
8. ^ Cemal Kafadar, Between two worlds: the construction of the Ottoman state, University of California Press, 1996, ISBN 978-0-520-20600-7, p. 23.
9. ^ Lynn Walchman, Women and Muslim family laws in Arab states: a comparative overview of textual development and advocacy, Amsterdam University Press, 2007, ISBN 978-90-5356-974-0, p. 13.
10. ^ Nutuk, s. 495.
11. ^ Mehmet İpşirli, "Beylerbeyi", İslam Ansiklopedisi, c.6, İstanbul 1992, s.69.
12. ^ Sedlar, Jean W., East Central Europe in the Middle Ages, 1000-1500, (University of Washington Press, 1994), 385.
13. ^ Osmanlı Tarihi, Lacivert Yayınları, syf:87
14. ^ Constantin Giurescu. Istoria Românilor. Bucureşti, 1938.
15. ^ Nicolae Iorga. Istoria Românilor. Bucureşti, 1934.
16. ^ TAYLOR, A. J. P. (1954): The Struggle for Mastery in Europe 1914-1918, Oxford University Press, p. 253.
17. ^ Aličić, Ahmed S. Uređenje bosanskog ejaleta od 1789. do 1878., Orijentalni Institut u Sarajevu, Sarajevo, 1983, p 35.
18. ^ Šabanović, H. Bosanski pašaluk, ND BiH, Sarajevo, 1959.
19. ^ Dr. Lazar Tomanović, Petar Drugi Petrović - Njegoš kao vladalac, Novi Sad - Srbinje, 2004.
20. ^ http://www.zum.de/psm/div/tuerkei/mowat120.php
21. ^ Broxur, Marie Bennixen; Avtorkhanov, Abdurahman, "The North Caucasus Barrier: The Russian Advance towards the Muslim World", C. Hurst & Co. Publishers, 1996 pp. 18-44.
22. ^ Ozbaran, Salih "The Ottoman response to European Expansion. Studies on Ottoman-Portugese relations in the Indian Ocean and Ottoman administration in the Arab lands during the Sixteenth Century" xv, Analecta Isisiana XII, The Isis Press, 1994, Istanbul, Turkey
23. ^ http://www.karamandan.com/index.php?option=com_k2&view=item&id=23630:misiri-lozanda-mi-kaybettik?&Itemid=1331
24. ^ http://www.turkislamdevletleri.com/showthread.php?t=88527
25. ^ http://www.britannica.com/EBchecked/topic/397854/Murad-III
26. ^ Andrew C. Hess, “The Battle of Lepanto and Its Place in Mediterranean History,” in: Past and Present, No. 57. (Nov., 1972), pp. 53-73
27. ^ Öztuna,Yılmaz, Büyük Türkiye Tarihi, cilt 4/14 (De grote geschiedenis van Turkije; deel 4 van 14), İstanbul 1983, pp. 343-357.
28. ^ Kingross, Lord, "The Ottoman Centuries", New York 2002, pp. 273-277.
29. ^ “Osmanlı Devleti’nin Müslüman Harar Emirliğiyle Münasebetleri ve Hrıstiyan Habeşistan (Etiyopya) İmparatorluğu İle Yakınlaşmasına Etkisi”, Pax Ottomana Studies in Memoriam Prof. Dr. Nejat GÖYÜNÇ, Sota-Yeni Türkiye Yayınları, Haarlem-Ankara 2001, s.443-464
30. ^ Kavas, Büyük Sahra’da Gat Kazasının Kurulması ve Osmanlı Tevarik Münasebetleri", İslam Araştırmaları Dergisi, 3, 171-196 (1999)
31. ^ Kavas, "Osmanlı-Tîbû Münasebetleri: Büyük Sahra’da Reşâde (Çad) ve Kavar (Nijer) Kazalarının Kurulması", İslam Araştırmaları Dergisi, 4, 69-104 (2000)
32. ^ Kavas, "Osmanlı-Tîbû Münasebetleri: Büyük Sahra’da Reşâde (Çad) ve Kavar (Nijer) Kazalarının Kurulması", İslam Araştırmaları Dergisi, 4, 69-104 (2000)
33. ^ Triaud, Jean-Louis, "La légende noire de la Sanûsiyya", Editions de la Maison de sciences de l'homme, Paris, pp. 721-735 )
34. ^ Inalcik, Halil An Economic And Social History Of The Ottoman Empire, Vol 1 1300-1600 pp. 331
35. ^ Parry, Vernon J., Cook, M. A., A History of the Ottoman Empire to 1730 Cambridge University Press, pp.122
36. ^ Casale, Giancarlo, "A Caliph, a Canal, ant twenty thousand Cannibals: Global Politics in the 1580s", Journal of World History - Volume 18, Number 3, September 2007, pp. 267-296
37. ^ Braudel, Fernand, "The Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II", University of California Press, July 1996, Volume II"
38. ^ Slave trade in the Sudan in the nineteenth century and its suppression in the years 1877-80.
39. ^ Wawrzyniak, Krzyzstof Ottoman-Polish Diplomatic Relations in the Sixteenth Century, The Institute of Economics and Social Sciences of Bilkent University, Ankara, June 2003
40. ^ Genç, Yusuf İhsan, Başbakanlık Osmanlı Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü; Ankara, 2005
41. ^ Öztuna, Yılmaz, "Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınla"Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 1996, pp. 551-552
42. ^ Mühimme Defteri XXXVIII; 98
43. ^ Öztuna, Yılmaz, "Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 1996, pp. 554
44. ^ Jean-Paul Roux, "L'Afrique du Nord ottomane", Novembre 2002, Clio Bibliothèque en ligne
45. ^ Hazar, Numan, "Türkiye'nin Afrika'ya Açılımı" Stratejik Analiz, Temmuz 2008, pp. 21
46. ^ Bahl, Taru, "Encyclopaedia of the Muslim World", Anmol Publications (2004), pp. 56
47. ^ Özcan, Azmi; "Pan İslamizm, Osmanlı Devleti, Hindistan Müslümanları ve İngiltere (1877-1914), TDV İslam Araştırmaları Merkezi Yayınları (2005)
48. ^ Casale, Giancarlo, "Two Examples of Ottoman Discovery Literature from the mid-Sixteenth Century
49. ^ Casale, Giancarlo, "Two Examples of Ottoman Discovery Literature from the mid-Sixteenth Century"
50. ^ Reid, Anthony, "The Ottomans in Southeast Asia" Asia Research Institute, Working Paper Series No. 36, February 2005 pp. 9-13
51. ^ Reid, Anthony, "The Ottomans in Southeast Asia" Asia Research Institute, Working Paper Series No. 36, February 2005 pp. 9, 14
52. ^ Göksoy, İ. H., "Ottoman-Aceh Relations according to the Turkish Sources", First International Conference on Aceh and Indian Ocean Studies, 23-27 February 2007, Banda Aceh, Indonesia
53. ^ ^a b c Uğur, Hatice , "Osmanlı Afrikası'nda Bir Sultanlık: Zengibar", İstanbul: Küre Yayınları, 2005
54. ^ Uçar,Ahmet, "Güney Afrika'da Osmanlılar / 140 Yıllık Miras" Tez Yayınları (2000)
55. ^ "Belgelerle Osmanlı-Türkistan ilişkileri (XVI-XX. Yüzyıllar)" - Ankara: Başbakanlık Basımevi, 2004. - XX, (T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivi Daire Başkanlığı; yayın nu. 70)
56. ^ Buğra, Mehmet Emin Şarki Türkistan Tarihi. pp. 336
57. ^ Âtıf, Mehmet, "Kaşgar Târîhi" Kırıkkale, 1998 pp. 296
58. ^ "Verhaaren, Isom, "Barbarossa and His Army Who Came to Succor All of Us: Ottoman and French Views", French Historical Studies.2007; 30: pp. 395-425
59. ^ ^a b c d Kumrular, Özlem, "Türk Korkusu/Avrupa'da Türk Düşmanlığının Kökeni", Doğan, Şubat 2008
60. ^ http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Otranto
61. ^ Arnold Cassola, The 1565 Great Siege of Malta and Hipolito Sans's La Maltea (Publishers Enterprise Group: Malta, 1999)
62. ^ Öztuna, Yılmaz "Atlas Okyanusu'nda Türkler" , Hayat Tarih Mecmuası, Eylül 1967
63. ^ Bradford, Ernle, The Sultan's Admiral: The life of Barbarossa, London, 1968
64. ^ ^a b c http://www.dzkk.tsk.mil.tr/turkce/tarihiMiras.asp?strAnaFrame=TarihiMiras&strIFrame=INDEX
65. ^ http://www.nationmaster.com/encyclopedia/The-Turkish-abductions
66. ^ http://www.nationmaster.com/encyclopedia/Sack-of-Baltimore
67. ^ Inalcik, Halil An Economic And Social History Of The Ottoman Empire, Vol 1 1300-1600 pp.326
68. ^ Medieval Sourcebook: Sidi Ali Reis (16th Century CE): Mirat ul Memalik (The Mirror of Countries), 1557 CE,
69. ^ ^a b http://ansiklopedi.turkcebilgi.com/Malko%C3%A7o%C4%9Fullar%C4%B1_-_Ak%C4%B1nc%C4%B1_Beyleri
70. ^ Kissling, Hans Joachim, "Vom Osmanischen Reiche. In: ders.: Dissertationes orientales et balcanicae collectae III., Die Osmanen und Europa", München 1991, pp. 227
71. ^ Goodrich, Thomas D. The Ottoman Turks and the New World: A Study of Tarih-i Hind-i Garbi and Sixteenth-Century Ottoman Americana. Wiesbaden: Otto Harrassowitz, 1990.
72. ^ Öztuna, Yılmaz "Atlas Okyanusu'nda Türkler" , Hayat Tarih Mecmuası, Eylül 1967
73. ^ http://www.nationmaster.com/encyclopedia/The-Turkish-abductions